W roku szkolnym 2017/2018 gościliśmy w naszej szkole wolontariuszy z dwóch krajów europejskich: Włoch i Hiszpanii. Byli to bardzo sympatyczni studenci - Valeria - pochodząca z przepięknej Ankony nad Morzem Adriatyckim i Jason z Alcala de Henares – miasta nieopodal Madrytu, gdzie urodził się Miguel de Cervantes. Poprowadzili oni kilkanaście zajęć w różnych zespołach klasowych, opowiadając o swoich krajach, regionach i obowiązującym u nich systemie szkolnictwa.
Valeria potwierdziła i obaliła kilka stereotypowych opinii o swym kraju. Włosi piją dużo dobrej, mocnej kawy (nawet nastolatki), moda jest bardzo ważna, wszyscy kochają piłkę nożną, najbardziej popularne dania to różnego rodzaju makarony i owoce morza (poznaliśmy jeden prosty przepis na makaronowe danie, dowiedzieliśmy się również, że najbardziej cenione są makarony domowej roboty i każda „dobra gospodyni” powinna umieć je przyrządzać), starają się byćpunktualni, ale „drobne” sukcesy w tej dziedzinie osiągają tylko w okresie podlegania systemowi edukacji, przychodzenie ze sporym opóźnieniem na prywatne spotkania jest w zasadzie normą. Wiemy również dlaczego Włosi tak gestykulują - po upadku Rzymu przez prawie 1000 lat Italia była podzielona pomiędzy wiele państw-miast, aby następnie stać się własnością obcych potęg do roku 1861, kiedy powstało nowe Królestwo Italii. Rożne dialekty języka różnią się tak znacznie, że gesty stają się rzeczywiście pomocne.
Jason przybliżył nam różne aspekty życia kraju, prezentując najciekawsze miejsca z perełkami architektury, ale także popularne święta, tradycyjne tańce, znane zespoły i piosenkarzy. W Hiszpanii, oprócz znanych medialnych wydarzeń, jak walki z bykami i obrzucanie się pomidorami , w wielu miastach i małych miejscowościach odbywają się procesje związane ze świętami katolickimi, w które zaangażowane są całe lokalne społeczności. Jason, absolwent szkoły katolickiej, uczęszczał do szkoły w mundurku, ale nie jest to normą w całym kraju. Zauważył również, że nasi uczniowie mają wiele wolnych chwil podczas dnia szkolnego, gdyż w jego kraju jest tylko jedna, trochę dłuższa przerwa w ciągu dnia, z reguły to nauczyciele przychodzą do gabinetu uczniów, więc ich „przerwa” to grzeczne powitanie następnego pedagoga.
Dziękujemy pani Kindze Krupskiej z fundacji Regionalne Centrum Młodzieży w Lęborku - dzięki współpracy z nią uczniowie mieli możliwość spotkania życzliwych i zaangażowanych w swą pracę studentów, być może przyszłych pedagogów.
Opiekunowie: Barbara Cieślak i Izabela Lipowska
